19 / 52
Iona Stichting
Jaarverslag 2014
17
Het was voor de organisatoren een feest om te zien hoe open en onbevangen
mensen elkaar ontmoetten en inspireerden: aan het einde van de dag, bij de slot-
borrel, leek er geen sprake van verzadiging, vermoeidheid en opluchting dat men
na al dit ‘indrinken’ van mooie en verheffende verhalen eindelijk even kon
ontspannen – integendeel. Er leek iets gewekt, en zelfs kortstondige ontmoetingen
waren vervuld van geestdrift en interesse, alsof er iets was bevrijd, en mensen
zichzelf en elkaar wilden bevrijden in de ontmoeting met de ander. Opdat er iets
kon worden opgevangen, ontvangen. Met aangenaam ‘lege’ handen gingen de
deelnemers naar huis. En dit niet omdat ze zoveel hadden moeten geven aan
aandacht en inspanning, maar omdat er hierbij ruimte, vrijheid was geschapen
voor iets nieuws. Iets wat nog wilde en wil worden.
Dat is wat de Iona Stichting in
2015
nog vaker hoopt mogelijk te maken: dat er iets
kan gebeuren, kan toevallen, kan invallen wat zo diep, vanuit het hart gewenst
wordt door velen, en wat toch niet maakbaar is, of gestuurd kan worden, of van
een bedoeling of missie vergezeld mag gaan. Mensenwerk de kans geven, samen
met andere mensen, in vrijheid – dat is wat de stichting inspireert. Zo zien wij
de gelijkenis in deze tijd tussen de opkomende ‘Sociale Ondernemingen’ (waarbij
financieel rendement en sociaal rendement; zo ook tussen leen- en schenkgeld
hand in hand gaan) en Mondriaan die “de verhouding tussen het uiterste ene
(horizontale) en het uiterste andere
(verticale) in volkomen harmonie wilde
beelden”. Het verhaal van de Stijl,
zo eindigt het voorwoord van het eerste
nummer uit
1917
, is er een over
innovatie, over geloof in een nieuwe
kunst, over geloof en de overtuiging
van de noodzaak tot verandering!
Geven en ontvangen die niet meer
elkaars tegenpolen zijn, maar ook niet
alleen keerzijden van dezelfde medaille.
Liever nog: twee handen, twee gebaren,
maar met telkens dat ene gebaar
ertussen: dat van belangstellende,
eerbiedige bezinning op een zo waarde-
vol geheim. Opdat het kan worden
doorgegeven tot in de verre toekomst.
Désanne van Brederode
Mondriaan; Compositie met grijze lijnen 1918