6 / 52
Iona Stichting
Jaarverslag 2014
4
De Kunst van het Ontvangen
Voorzichtig
voorzichtig
heb ik de gevangen vogel
uit de strik verlost
ik laat hem vliegen
hij geeft mij vleugels
Willem Hussem uit:
Warmte vergt jaren groei
(2005)
Hoe je een cadeautje moet ontvangen leren de meeste mensen al in hun kindertijd.
Niet zomaar weggrissen uit de handen (of nog erger: de tas) van de gever, niet in
een woest gebaar het papiertje er van afscheuren, en niet meteen met het nieuwe
speelgoed gaan spelen: ‘Je pakt het rustig aan en uit, en daarna zeg je netjes
dankjewel. Ook als je het eigenlijk geen leuk cadeautje vindt. Want de ander heeft
er misschien wel veel moeite voor gedaan. En blijf daarbij niet naar het cadeautje
zelf staren, maar kijk de gever aan als je iets aardigs zegt.’
Waarom er zoveel regeltjes aan het ontvangen te pas moesten komen begreep je
soms pas later, als je zelf een cadeautje aan iemand overhandigde en de ontvanger
er onverschillig of slordig mee omging. Het schrijnende was daarbij misschien
niet eens dat er geen oprecht bedankje van af kon, maar dat de ontvanger het
geschenkje niet op waarde leek te schatten.
In de loop van je leven wordt de omgang met cadeautjes die je op hoogtijdagen
mag ontvangen allengs eenvoudiger. Dankzij ervaring en inzicht heeft het
aangeleerde regeltje aan warmte gewonnen en is het is makkelijker om je
dankbaarheid op je eigen manier te tonen. Maar dan dient er zich een ander
probleem aan: hoe doe je recht aan al die bijzondere, waardevolle, met liefde voor
jou uitgekozen cadeaus, lang nadat je de gevers hebt bedankt?
Wie zijn eigen kamer rondkijkt, zal misschien wel twee, drie ooit met plezier
ontvangen geschenkjes kunnen aanwijzen die er nog steeds op wachten om
gelezen, bekeken, bewonderd, geproefd, gedragen of gebruikt te worden.
Maar stel je voor dat je iets beschadigt. Dat het gaat slijten, beduimeld raakt, dat je
het verliest of eigenlijk toch niet zo geweldig vindt als je destijds dacht…
Je zou een museum kunnen inrichten met al die lieve, mooie gestes waar de
ontvangers niets mee durfden te doen. Een droevige gedachte. De keerzijde van
vernieling uit verveling: behoudzucht uit een teveel aan dankbare bewondering.
In het vorige jaarverslag van de Iona Stichting was het thema
Humor, het spel
rond het gouden midden
. Die humor is gebleven. Net als de aandacht voor het
steeds weer zoeken naar het midden - naar het juiste, beweeglijke, speelse
evenwicht tussen twee of meer polen of extremiteiten. Dit zoeken heeft veel
gemeen met de kunst van het ontvangen.
Andreas Hetfeld, Vlucht 3, 2010