Table of Contents Table of Contents
Previous Page  12 / 52 Next Page
Information
Show Menu
Previous Page 12 / 52 Next Page
Page Background

Iona Stichting

Jaarverslag 2014

10

als de zwakste schakel. Of het nu gaat om mantelzorgers, buddy’s, vrijwilligers-

werkers, actieve buurtbewoners, zzp’ers die zich hebben verenigd in een eigen

bedrijfje, om kunstenaars die samen een cultureel centrum runnen, of om

studenten die in gezamenlijkheid een goed doel hebben geadopteerd: er hoeven

maar een paar deelnemers ziek te worden, of het te druk te krijgen met ander

werk, met hun gezin, en de versplintering is een feit. Zonder dat iemand er direct

verantwoordelijk of aansprakelijk voor is.

Zeker, de prachtige term ‘participatie-samenleving’, die in de troonrede van

2013

werd aangekondigd, lijkt genoemde ontwikkelingen te stimuleren. Maar daar waar

participatie in hoofdzaak om bezuinigingsredenen wordt gepropageerd, beleven

velen dit toch weer als een plicht. Waarbij extra (geldelijke) steun, richtlijnen en

adviezen ontbreken.

‘Ik wil heel graag de zorg voor mijn bejaarde ouders op me nemen, veel liever dan

ze te moeten laten verkommeren in een verpleeginstelling waar er nauwelijks tijd

en aandacht voor ze is, maar hoe doe ik dat, als ik als alleenstaande moeder ook

nog zorg voor twee kinderen heb, en een drukke baan, omdat ik anders financieel

niet rondkom? Wie vervangt mij als ik zelf onverhoopt ziek word? Hoe regel ik

betaalbare naschoolse opvang voor mijn kinderen, om de zorgtaak voor mijn

ouders in ieder geval deels te kunnen vervullen?’ Vaak moeten instanties hierop

het antwoord schuldig blijven. Of zijn er heus wel regels en ‘potjes’, maar dan

weer niet toegespitst op net dit ene, particuliere geval, in uitgerekend deze

gemeente… Het is onvoorstelbaar jammer wanneer de goede wil in mensen op

die manier alsnog wordt gefrustreerd, en ze hun geloof in eigen en gezamenlijk

kunnen alsnog verliezen.

Om die reden is het belangrijk dat er onafhankelijke mensen, verenigingen,

fondsen en stichtingen in een buitenkring bestaan, die niet alleen oog en hart

hebben voor de inspanningen, maar ook beschikbaar zijn voor advies en steun

waar dit gewenst wordt. Niet uit regel- en bemoeizucht, maar omdat ze dankbaar

zijn met deze talrijke pogingen van mensen, om mét elkaar precies dat gestalte

te geven wat ze zelf in deze samenleving missen en waardevol achten voor veel

meer mensen dan alleen zichzelf of hun eigen clubje geestverwanten.

Het bestuur van de Iona Stichting heeft het afgelopen jaar wederom mogen

kennismaken met tal van sprankelende initiatieven. Niet alleen in de aanvragen

die de stichting bereikten, maar ook in ontmoetingen en verkennende gesprekken

met geïnteresseerden.

De Iona Stichting beschrijft zich als een ‘lerende’organisatie, maar hieraan zou

kunnen worden toegevoegd dat de stichting ook in toenemende mate een

‘ontvangende’ organisatie is geworden. Niet alleen in letterlijke zin (wij ontvangen

graag aanvragers, schenkers en belangstellenden in het Iona-pand aan de

Herengracht), maar ook in figuurlijke zin. Het treft de medewerkers van de toch

relatief kleine stichting aangenaam dat zovelen de weg weten te vinden – ook

mensen die zelf niet of nauwelijks bekend zijn, of verwantschap voelen, met één

van de twee inspiratiebronnen van de stichting: antroposofie en kunst.

Dat er desondanks aansprekende raakvlakken zijn is veelal gelegen in een gedeelde

waarneming en gewaarwording, namelijk die van verregaande versplintering.

Maatschappelijk kwesties worden weliswaar democratisch vanuit diverse

specialismen, wereldbeschouwingen en denkrichtingen benaderd, en analyses en

oplossingen kunnen zeer doorwrocht zijn, maar hoe kunnen ze in de wereld werk-